Είναι πολύ γοητευτικό να είσαι σαράντα ετών, σύζυγος κυβερνητικού στελέχους, μητέρα εικοσάχρονων παιδιών και να ξαναρχίζεις την επανάσταση που άφησες στη μέση. Τι κι αν κάποτε ήσουν τροτσκίστρια και σπουδάστρια στη Σχολή Καλών Τεχνών; Το μαύρο λάβαρο είχε άλλα σχέδια για σένα. Γι’ αυτό κι εσύ τώρα θα το βάψεις ροζ. Επανάσταση και απενοχοποίηση. Γιατί κανένα χρώμα δεν είναι ένοχο για των ανθρώπων τις ένοχες σκέψεις. Κι αν είναι . . .ροζ, να τη φοβάσαι!

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]