Μέσ` από τις σελίδες του `Κηλαμάν` και κάτω από τη ρέουσα επιφάνεια του λόγου του συγγραφέα αναδύεται ανάγλυφο το δράμα της τραγικής γενιάς της Μικρασίας στην άτυχη εκείνη στιγμή του ελληνισμού.
Με την εκπληκτική λιτότητα του λόγου του, ο συγγραφέας αποφεύγει να επιβάλει ή να προκαλέσει συναισθήματα, αλλά αφήνει τον αναγνώστη να κατακλυσθεί απ` αυτά μέσα απ` τη βίωση των γεγονότων, όπως αυτά περιγράφονται γλαφυρά με μια νηφαλιότητα, η οποία λειτουργεί ως αντίθεση προς την αγριότητα και τη φρικαλεότητα των πράξεων των διωκτών.
Δημιουργώντας με το λόγο και τη γνώση του ο συγγραφέας το περιβάλλον του ιστορήματός του, κάνει τον αναγνώστη να βιώσει ο ίδιος το μέγεθος της καταστροφής που προκαλείται στις κοινωνίες, στην ίδια τη ζωή, από τις χωρίς λόγο αναστατώσεις που προκαλούν οι κατακτητικοί πόλεμοι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]