Η υφάντρα της ιστορίας πλέκει παράλληλους ιστούς. Από τη μια, ο Αλεξάντρ Πλετνιόφ, ειδικός πράκτορας της KGB, ένας υποδειγματικά ευσυνείδητος άνθρωπος, ακέραιος χαρακτήρας, ειλικρινής, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τους συντρόφους του και πάνω απ` όλα απόλυτα πιστός στις αρχές του κομμουνισμού που τόσο καλά αναμεταδίδει η σοβιετική προπαγάνδα. Κάποια στιγμή, στέλνεται από την KGB στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Εκτελεί κατά γράμμα τις εντολές, συμμετέχοντας στη δολοφονία του πρωθυπουργού Χαφιζουλάχ Αμίν, κι όταν επιστρέφει στη Ρωσία βιώνει τον παραλογισμό του καθεστώτος. Βρίσκεται αντιμέτωπος με την κατηγορία... της λεηλασίας, αντιστέκεται, καταδικάζεται και φυλακίζεται. Κι ενώ η αράχνη της ιστορίας έχει σχεδόν ολοκληρώσει τον ιστό του Πλετνιόφ, παράλληλα υφαίνει έναν ακόμη, αυτόν της ζωής του συγγραφέα Γκερμάν Μπρόνικοφ, που αποφασίζει κάποια στιγμή να αφηγηθεί την τραγική ιστορία μιας οικογένειας που έχει διαμελιστεί από τις ακρότητες του σταλινικού καθεστώτος. Όταν το καθεστώς ανακαλύπτει κάποια αποσπάσματα του `κρυφού` μυθιστορήματός του σε ένα ξένο περιοδικό, ο Μπρόνικοφ βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα δίλημμα: να συνεργαστεί με το καθεστώς διαγράφοντας τη δημιουργική και αληθινή πηγή έμπνευσής του ή να χάσει όλα τα προνόμια της `συνεργασίας` συνεχίζοντας να γράφει καταπώς ορίζει η συνείδησή του; Δύο άνθρωποι άγνωστοι, αντιμέτωποι με τον παραλογισμό της σοβιετικής εξουσίας. Αντιδρούν, ορθώνουν το ανάστημά τους, ξορκίζουν το φόβο τους. Η ψυχή τους μένει ακέραιη. Για την εξουσία, είναι οι ηττημένοι. Για τους ίδιους, είναι οι νικητές.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]