Το Κατά τον δαίμονα εαυτού είναι ένα μυθιστόρημα σε αποσπάσματα με αρχή, μέση, τέλος, που σχηματίζει δι` εαυτόν ο κάθε αναγνώστης. Μια αγωνιώδης βιογραφία χωρίς χρονολογημένα γεγονότα, ένα ημερολόγιο γεμάτο `ανακρίβειες` και, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο συγγραφέας: `ένα λάθος, το αποτέλεσμα μιας αστείας παρεξήγησης. Κάποιος, με λιγότερη εμπάθεια και περισσότερο αυτοσεβασμό, στη θέση μου θα σιωπούσε και θα περίμενε να το γράψει άλλος συγγραφέας`...
Στο Κατά τον δαίμονα εαυτού πρωταγωνιστούν οι δαίμονες που κινούν τα νήματα της ζωής. Δηλαδή πρωταγωνιστούμε όλοι. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή ούτε τρόπος προβολής του βιβλίου. Είναι μια απλή αλήθεια.
Το Κατά τον δαίμονα εαυτού είναι μια μικρή πόλη (ή μια μεγάλη πόλη). Μια χώρα (ή όλες οι χώρες). Μια ανθρωπογεωγραφία των μικρών παθών και της μεγάλης αγωνίας για τις ομορφιές (και τις ασκήμιες) της δύσκολης ζωής. Αυτό το βιβλίο υπάρχει μόνον εφόσον διαβαστεί από την αρχή έως το τέλος. Ως η αρχή και το τέλος μιας ζωής που γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει (;) εντός του. Αυτό το βιβλίο είναι ένα έξυπνο εγχειρίδιο εξορκισμού (αλλά και επίκλησης...) των δαιμόνων του καθενός.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]