(. . .) Πάντα μέσα μου κουβαλούσα τον αγαπημένο μου χάρτινο ήρωα. Μια φιγούρα φτιαγμένη από χαρτοκούτια φθαρμένα, με φωνή αργόσυρτη, βροντώδη, γνώριμη στη γειτονιά, του κυρ Σούλη του καφετζή, που μας μιλούσε `σαν Καραγκιόζης` για να μας δώσει την πορτοκαλάδα ή να σερβίρει τον `τούρκικο` πατροπαράδοτο καφέ στους μεγάλους. (. . .) Δεν ξέρω αν αυτές τις ιστορίες τις έβλεπε στο όνειρά του ο κυρ Σούλης ή τα παραμύθια που μας έπαιζε ήταν φτιαχτά, δικά του, σημασία έχει ότι ο χωρατατζής Καραγκιόζης άγγιζε την ελληνική καρδιά, τις αγωνίες, τα όνειρα και την καθημερινότητα μιας Ελλάδας αυθεντικής.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]