«Μεγάλη λέρα ο Διαμαντής. Πουτάνας γιος. Γέννημα θρέμμα. Η μάνα του, λέγανε, είχε κι άλλα μπαστάρδικα, μα τον Διαμαντή είχε αποφασίσει να τον μεγαλώσει η ίδια. Μεγάλη καψούρα με τον πατέρα του, Διαμαντής κι αυτός, κι όταν γκαστρώθηκε ένιωσε ταραχή και λαχτάρα γι` αυτό που επρόκειτο να συμβεί».
Ο Διαμαντής... Ο γιος της Κούλας και το παιδί της Φανάρας. Η Φανάρα η Σμυρνιά... η αφέντρα των «οίκων της απωλείας». Κι η φιλενάδα της η Μερόπη, που αλώνισαν μαζί σχεδόν ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα.
Ο Φόρυς ο Ρίχτερ με τα αγαπητηλίκια του κι ο Λεό ο Τζερεμπράν που έβρισκε τις νότες με τα χέρια του... Ο Βαγγέλας ο Λαλάς με τη φουστανέλα... Η μαντάμ Ρόζα και η Ζηνοβία, η Γιούλα και τα άλλα κορίτσια...
Ο κόσμος της Φανάρας, όπως τον άφησε κι όπως τον εποπτεύει από τον ουρανό...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]