(...) Ο Καποδίστριας έγραψε τις επίσημες, αλλά και τις ανεπίσημες επιστολές του στα γαλλικά. Όταν πέθανε, τα αδέλφια του, Βιάρος και Αυγουστίνος Καποδίστριας, εξέδωσαν στη Γενεύη το σύνολο της αλληλογραφίας του κατά τη διάρκεια της θητείας του σε ένα τετράτομο έργο. Το έργο αυτό πέρασε στα χέρια μου και ήταν φυσικό, από τη στιγμή που με ενδιαφέρει ό,τι το ελληνικό, να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Στην αρχή, με ξένισε που έβλεπα την αλληλογραφία του πρώτου κυβερνήτη της Ελλάδας γραμμένη στα γαλλικά. Ύστερα, αποδέχθηκα το γεγονός ότι η γαλλική ήταν τότε η επίσημη γλώσσα, και ο Καποδίστριας, έχοντας ζήσει τόσα χρόνια στο εξωτερικό και κατέχοντας μια τόσο σημαντική θέση στην Αυλή του τσάρου, προτιμούσε να εκφράζεται με το μέσον εκείνο που είχε συνηθίσει επειδή δεν του ήταν εύκολο να αλλάξει τρόπο επικοινωνίας μέσα σε μια νύχτα. (...) Η αλληλογραφία του Κυβερνήτη ήταν για μένα ένα τόσο απότομο ξάφνιασμα , ώστε μου χρειάστηκε αρκετός καιρός για να συνειδητοποιήσω ότι τα πράγματα δεν ήταν καθόλου μα καθόλου όπως είχαν διαμορφωθεί μέχρι τότε στο μυαλό μου. Μέσα από τις επιστολές αναδύθηκε ένα άλλος Ιωάννης Καποδίστριας , στον οποίο ο πολιτικός σκίαζε ό,τι άλλο μπορεί να υπήρχε. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]