Ο εφιάλτης είναι η Φοράδα της Νύχτας, με τα τεράστια ρουθούνια και τις οπλές. Κατοικεί στη συνείδησή μας, που είναι ευάλωτη όταν είμαστε σε κατάσταση ύπνου, βρίσκεται στο μελαγχολικό σκοτάδι των ενστίκτων, στα πάθη και τους πειρασμούς που τυφλώνουν, είναι ο απόηχος από τη θλίψη και τη νοσταλγία για τον χρόνο, που, ενώ προτιμάμε να μένει στάσιμος, εκείνος τρέχει, προσπερνάει και φεύγει. Ο εφιάλτης είναι το άλογο, η εξαφάνιση στοιχείων κυριαρχεί σε αυτό το μυθιστόρημα με αμαζόνες και εκτροφείς καθαρόαιμων αλόγων και εκτυλίσσεται σε στάβλους, χώρους εκγύμνασης αλόγων, ιπποδρόμια, παράνομους ιππικούς αγώνες και αγώνες που οργανώνονται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από το κλεμμένο κουφάρι ενός αλόγου κούρσας και ένα πτώμα πεταμένο στον ήλιο και στα σκυλιά, που βρέθηκε μισόγυμνο με μια σφαίρα καρφωμένη στην πλάτη. Δύο ιστορίες η μία μέσα στην άλλη. Οι πίστες του μπλέκονται και μπερδεύονται. Αυτό που στην αρχή δίνει την εντύπωση ότι είναι ξεκάθαρο στη συνέχεια αποκαλύπτεται σκοτεινό και μπερδεμένο. Ο Μονταλμπάνο έφιππος σ` ένα διπλό εφιάλτη. Πρώτα `καβαλάει` τη `φοράδα-γυναίκα`. Μετά ιππεύει, αδέξια, ένα μπρούτζινο άλογο, ένα παράξενο πράγμα, που τον τίναξε `και βρέθηκε να κάθεται ανάποδα με το πρόσωπο στραμμένο προς την ουρά του ζώου` και τον οδήγησε σε πίστες άμμου πάνω στις οποίες χάνονται και σβήνουν τα ίχνη. Ο Μονταλμπάνο είναι ένας θολωμένος οιωνοσκόπος, η μνήμη του έχει αρχίσει να τον προδίδει και οι `εφιάλτες` για τα γηρατειά που πλησιάζουν όλο και περισσότερο επιβαρύνουν το μυαλό του. Θα είχε ανάγκη από ένα ζευγάρι `γυαλιά`. Νιώθει το άλογο αποκάτω του. Αλλά ίσως είναι ο ίδιος ένα `άλογο` που οδηγείται από τα γεγονότα, τα οποία δεν ξέρει να αποκωδικοποιήσει.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]