Η `Ιφιγένεια (εν Ληξουρίω)` του Πέτρου Κατσαΐτη (Κεφαλονιά 1720) είναι ένα σπαρταριστό θεατρικό κείμενο που συνδέει τον πανάρχαιο μύθο, τον Ευριπίδη, τους Ρωμαίους και τους λογίους Ιταλούς μιμητές του με τους Αρλεκίνους της ιταλικής `Κομμέντια` του 17ου-18ου αιώνα, αλλά και με τους επτανησίους αστούς, `άρχοντες` και κυρίως με τους ανθρώπους του λαού που δρούσαν στα Επτάνησα κατά την εποχή της Βενετοκρατίας. Οι `τύποι` της ιταλικής `Κομμέντια` εμφανίζονται ως υπηρέτες των αρχαίων Ελλήνων μυθικών ηρώων!
Ο επιμελητής του τόμου με τη διασκευή και την περιγραφή της σκηνοθεσίας του ανασυνθέτει `συμπυκνώνει` και υπογραμμίζει τη γοητεία του ιδιότυπου αυτού έργου. Ο ίδιος περιγράφει τη σκηνοθεσία του δήθεν με τα μάτια ενός θεατή της εποχής - και με την τότε κεφαλονίτικη διάλεκτο.
Παράλληλα εμφανίζονται -αυστηρά φιλολογικά- έγγραφα που αποδεικνύουν νέα στοιχεία για τη βιογραφία του Κατσαΐτη, ενώ προβάλλονται κρίσεις από τη διεθνή απήχηση του έργου, ύστερα από τις παραστάσεις στα Φεστιβάλ του Εδιμβούργου και στο Λονδίνο.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]