Πώς να μιλήσεις στα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα! Κι εμείς; Τι παραπάνω ξέρουμε εμείς οι μεγάλοι; Αυτά που ζήσαμε ξέρουμε, αυτά που είδαμε να συμβαίνουν, αυτά που διαβάσαμε. Και τώρα γράφουμε. Γράφουμε τις ιστορίες μας όπως τις μάθαμε μέσα από τη ζωή, τις ιστορίες που γράφει η ίδια η ζωή, ιστορίες παράξενες, ιστορίες γλυκόπικρες. Ιστορίες για την κοινωνική αδικία, το ρατσισμό, την ανεργία, για το διαζύγιο, για τη ζωή χωρίς οικογένεια. Αλλά και για τα σκιρτήματα της πρώτης αγάπης, για τη συμπαράσταση, για την ελπίδα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
