Το βιβλίο αυτό είναι αποτέλεσμα - ένα από τα αποτελέσματα - της φιλίας δυο δημιουργών που αναζητούσαν επί αρκετά χρόνια έναν τρόπο να παίξουν μαζί και να συνεργαστούν. Όταν ο Χρίστος Βουγιουκλής άρχισε να σχεδιάζει εικόνες «απόγνωσης» - σχόλια πάνω στον χωρισμό, στον θάνατο, στην απώλεια - σκέφτηκα: να μια καλή στιγμή. Η απώλεια μας έχει σημαδέψει· δεν υπάρχει διαφυγή· όσο για σωτηρία, ούτε λόγος· για να εξορκίσουμε την οδύνη μιλάμε και γράφουμε γι` αυτή, τη ζωγραφίζουμε (. . .)· δεν την ξεχνάμε ποτέ: η λήθη παγώνει και σκοτώνει. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]