Στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι από μαύρο μαόνι, αλλά και στο ξύλινο πάτωμα, παντού ήταν στιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο χιλιάδες βιβλία (. . .). Ξεχώρισα τους `Πανδέκτες` του Ιουστινιανού και τις `Νεαρές`, δίπλα στους `Πειρασμούς του Αγίου Αντωνίου`, του Φλωμπέρ. Οι `Βρυκόλακες` του Ίψεν κοιμόντουσαν πάνω στην `Παρακμή της Δύσης` του Σπένγκλερ, και ο `Δον Κιχώτης` του Θερβάντες ακουμπούσε την πονεμένη απ` τις ξυλιές ράχη του, `στις Ελεγείες του Ντουίνο` του Ρίλκε. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]