Ζούσα σε μια σύγχυση, μια εναλλαγή καταστάσεων και εντυπώσεων. Τύχαινε να μετακινούμαι από τη μια πόλη στην άλλη. Σκεφτείτε και μόνοι σας: άνθρωπος χωρίς σπίτι. Και ούτε που έλπιζα να βρω κάποια δική μου κατοικία. Παρ` όλα αυτά, ζούσα μέρες ανεπανάληπτες, κοιμόμουν σε καμπίνες της παραλίας ή σε ξενοδοχεία τα ονόματα των οποίων ούτε που τα ήξερα πιο πριν. Τύχαινε να περνώ όλη τη νύχτα έξω με τον άνθρωπο που αγαπούσα, για να μη χάνουμε ούτε στιγμή ο ένας τον άλλο. Η ιστορία που θέλω να σας εξομολογηθώ ωστόσο δεν σχετίζεται μ` εμάς τους δυο. Πριν από λίγο καιρό, όταν προσπάθησα με λίγα λόγια να του διηγηθώ τι μου είχε συμβεί, εκείνος μου είπε χαμογελώντας: «Αυτές είναι αυταπάτες μιας ωραίας». Από τη σημαντικότερη σύγχρονη ποιήτρια της Αλβανίας, ένα γοητευτικό αφήγημα για έναν αναπάντεχο έρωτα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]