Σε τούτο το βιβλίο προσπάθησα να αφηγηθώ την εξέλιξη της χημείας μέσα από τις σκέψεις και τις ιδέες των χημικών μάλλον παρά μέσα από τις λεπτομέρειες της ζωής τους. Οι ιστορικοί της επιστήμης αποδέχονται γενικά ότι οι επιστημονικές ανακαλύψεις, μικρές ή μεγάλες, δεν είναι σχεδόν ποτέ αυτογενείς και πρωταρχικές συνεισφορές ενός ανθρώπου. Ακόμα και οι ριζοσπαστικότερες θεωρίες έρχονται έπειτα από μια μακριά, αργή εξελικτική πορεία. Βασικές ιδέες εμφανίζονται και συμπληρώνονται, και τελικά ανακοινώνονται σε διάφορα μέρη. Σταδιακά ενοποιούνται, μετατρέπονται ως κάτι που φαίνεται να είναι μια νέα άποψη. Αυτή η άποψη επηρεάζει τις θεωρίες που τη διαδέχονται και έτσι υπηρετείται η ενδεχομένως ατελεύτητη εξέλιξη της επιστήμης. Είναι προφανές πως η ολοκληρωμένη ιστορία τέτοιων εξελίξεων οφείλει να παρουσιάσει και τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που βιώνουν οι επιστήμονες, καθώς και τις φιλοσοφικές απόψεις στις οποίες εκτίθενται, και όχι να απεικονίσει απλώς την προσωπικότητά τους και να καταγράψει τις σκέψεις τους. Η πλήρης εξέταση όλων αυτών των παραγόντων για οποιαδήποτε επιστήμη θα χρειαζόταν ένα μεγάλο βιβλίο, που θα έπρεπε να είναι αποτέλεσμα της συλλογικής εργασίας πολλών ανθρώπων με διαφορετική εκπαίδευση και αντιλήψεις. Μέχρι τώρα λείπει ένα τέτοιο βιβλίο για την ιστορία της χημείας. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]