Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ τονίζει την αντιφατικότητα που χαρακτηρίζει τη δικαιολογία του πολέμου ενάντια στο Ιράκ, όπου μια σύνδεση ανάμεσα στο καθεστώς του Σαντάμ και την Αλ-Κάιντα μεταμορφώθηκε σε απειλή του καθεστώτος ενάντια στην περιοχή, απειλή που περαιτέρω διαστρεβλώθηκε σε κίνδυνο που απειλούσε τους πάντες (πάνω απ` όλους τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία) με τη μορφή όπλων μαζικής καταστροφής. Όταν κανένα σημαντικό όπλο δεν βρέθηκε, μας πρόσφεραν την ίδια λογική: εντάξει, τα δύο εργαστήρια που βρήκαμε δεν αποδεικνύουν τίποτα στην πραγματικότητα, αλλά ακόμα κι αν δεν υπάρχουν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, υπάρχουν άλλοι λόγοι να ανατρέψουμε έναν τύραννο σαν τον Σαντάμ. . . (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]