Αγαπητή μου ΄Αιρις. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνω διαθήκη γιατί τα χρήματά μου πηγαίνουν σε σένα έτσι κι αλλιώς, αλλά θέλω να σιγουρευτώ ότι ορισμένα πράγματά μου θα πάνε σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Στον Τζωρτζ, τα κοσμήματα που μου έχει χαρίσει και το μικρό κουταλάκι από σμάλτο που είχαμε αγοράσει μαζί όταν αρραβωνιαστήκαμε. Στην Γκλόρια Κινγκ, την πλατινένια μου ταμπακιέρα. Στην Μέιζυ, το κινέζικο πορσελάνινο άλογό μου που πάντα θαυμ. . . Σταματούσε εκεί με ένα μουτζούρωμα της πένας, καθώς η Ρόσμαρι την άφησε κάτω και αφέθηκε σε ανεξέλεγκτα κλάματα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
