Την εποχή που ήμουν πολύ αντικοινωνικός, ήρθε ένα στράτευμα εκπαιδευτικοί, ήρθε ο γυμνασιάρχης μου, ένας άγνωστος κύριος Δούκας είπε, και με στεναχώρησε μέσα στο μαγαζί. Δεν ξέρω τίποτε για το κολιέ χόκους πόκους, του απάντησα. Θα το κατάπιε κανένας κροκόδειλος. Πράγμα περίεργο, άρχισε να κλαίει, μ’ αγαπούσε ο εκπαιδευτικός, και θυμήθηκα τη Θεσσαλονίκη, όπως φαίνεται από το ποδήλατο. Είσαι μπλεγμένος άσχημα, μου είπε, τα κέρατα του τα τραγίσια. Ένεκα που σε πιάσανε με τη γυναίκα, ένεκα βέβαια και το κολιέ της.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
