Και στου ηθικού προβλήματος τη διερεύνηση ο φιλοσοφικός στοχασμός που θέλει να είναι κριτικός και όχι δογματικός, ουδέ στιγμή απομακρύνεται από την κύρια τροχιά του: είναι καθαρά θεωρητικός. Το θέμα εδώ έχει πρακτικό χαρακτήρα: με ποια μέτρα και προς ποιους σκοπούς ρυθμίζει ο άνθρωπος την ατομική και συλλογική του ζωή. Με άλλα λόγια: ποια είναι και σε τι κατατείνει η ανθρώπινη αρετή. Αλλά η εξέτασή του γίνεται με τρόπο καθαρά θεωρητικό. Αυτό σημαίνει ότι ο στοχαστής που φιλοσοφεί απάνω στο ηθικό πρόβλημα, δεν έχει την πρόθεση να φρονηματίσει τους άλλους, αλλά να συλλάβει θεωρητικά και κριτικά ν’ αποσαφηνίσει την ουσία της αρετής. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]