Τα παιδικά σχέδια κινούν την περιέργεια. Γιατί, για παράδειγμα, τα παιδιά ζωγραφίζουν ανθρώπους με τα χέρια να βγαίνουν από το κεφάλι; Η πρόσφατη έρευνα για τη μελέτη της παιδικής τέχνης υποδεικνύει ότι αυτά τα φαινομενικά παράδοξα στοιχεία δεν αποτελούν τυχαία λάθη, αλλά αντανακλούν τις προσεκτικές και συχνά σκεπτόμενες προσπάθειες των παιδιών να αναπαραστήσουν εικονικά κάποιο αντικείμενο. Αυτό το βιβλίο ανακεφαλαιώνει τις ψυχολογικές θεωρίες του παιδικού σχεδίου και τη σχέση τους με τη συναισθηματική και τη γνωστική ανάπτυξη. Οι καθιερωμένες για πολύ καιρό υποθέσεις ότι «τα παιδιά ζωγραφίζουν αυτό που ξέρουν» ή ότι τα σχέδια αποτελούν εκφράσεις της συναισθηματικής εμπειρίας ή των ασυνείδητων επιθυμιών, εκτιμούνται κριτικά. Σε αντίθεση με άλλες εξειδικευμένες δουλειές, το βιβλίο αυτό δεν παρουσιάζει μία μόνο προσέγγιση, αποκλείοντας τις υπόλοιπες, αλλά προσπαθεί να ανασκοπήσει όλες τις μεγάλες θεωρίες και πλευρές αυτού του μαγευτικού θέματος. Οργανωμένο γύρω από μια σειρά απλών ερωτήσεων για τα παιδικά σχέδια, το βιβλίο καλύπτει υλικό από τον χώρο της φιλοσοφίας, των αντιληπτικών ερευνών, της κλινικής ψυχολογίας, της τέχνης και της αισθητικής, καθώς και της εξελικτικής και γνωστικής ψυχολογίας

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]