«Στην πικρή ειρωνεία της `Χαράς της Ζωής` ο Εμίλ Ζολά περικλείει μ’ ένα θαυματουργό τρόπο όλη την ανθρωπότητα. Στη `Χαρά της Ζωής` γράφει με μεγαλείο την ιστορία μιας συνηθισμένης αστικής οικογένειας, που οι δυστυχίες της ζωής της έχουν ως σκηνικό τη θάλασσα, την άγρια θάλασσα, όπως η ζωή, ανελέητη, σαν κι εκείνη ακούραστη, που ροκανίζει σιγά σιγά ένα μικρό ψαροχώρι χτισμένο στην καρδιά κάποιας απόκρημνης ακτής. Και πάνω απ` όλη αυτή την ιστορία πλανάται το μαύρο πουλί με τ` απλωμένα φτερά: ο θάνατος». (Γκυ ντε Μωπασάν)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]