Στον Σκοτ Φιτζέραλντ, όπως σε κάθε μεγαλοφυή συγγραφέα, υπήρχε κάτι το προφητικό. Έδωσε ένα όνομα σε μια εποχή -την εποχή της τζαζ- που την έζησε ολόκληρη και την είδε να γίνεται παρανάλωμα του εαυτού της. Όπως έγραψαν και μετά το θάνατό του: «Ήταν καλύτερος απ` όσο ο ίδιος γνώριζε, γιατί, στην πραγματικότητα, και με την κυριολεκτική σημασία του όρου, επινόησε μια `γενιά`... Θα μπορούσε να την έχει ερμηνεύσει και μάλιστα καθοδηγήσει, καθώς οι άνθρωποι της γενιάς αυτής είδαν να απειλείται με καταστροφή μια διαφορετική και ευγενέστερη ελευθερία».
Η «Χαμένη δεκαετία» ανήκει στα κείμενά του που θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε αυτοβιογραφικά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]