Αυτόκλητη τιμωρός της κοινωνικής αδικίας, διεστραμμένη εγκληματική φύση, αντάρτισσα οργισμένη απέναντι στο Θεό - τι είναι εντέλει η Φραγκογιαννού, η `Φόνισσα` του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη; Συμπάσχει με το θύμα ή το θύτη ο συγγραφέας, ταυτίζεται `ιδεολογικά` με την ηρωίδα του ή προβληματίζεται, όπως ο Ντοστογιέφσκι, με το `Κακό`, με την άβυσσο της ανθρώπινης ύπαρξης - πάντα βέβαια (κάτι που δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνά ο αναγνώστης) από την αμετακίνητη σκοπιά του πιστού της Ορθοδοξίας. Το πιο γνωστό, και για πολλούς το κορυφαίο έργο του μεγάλου Σκιαθίτη, προκάλεσε όσο κανένα άλλο τόσες αντιλεγόμενες ερμηνείες και τόσες συζητήσεις που δεν έχουν κοπάσει ως τις μέρες μας - ένδειξη τουλάχιστον της πνευματικής αντοχής του μέσα στη διαδρομή του χρόνου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]