Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)
Ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους -κατά πολλούς ο κορυφαίος -της νεοελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε και πέθανε στη Σκιάθο, γιος του ιερέα παπα - Αδαμάντιου -απ` όπου και το επώνυμο του-, ξάδελφος εκ μητρός του Αλ. Μωραϊτίδη. Οι γυμνασιακές σπουδές του, που ολοκληρώνονται στον Πειραιά, παρουσιάζουν χρονικά χάσματα λόγω των οικονομικών δυσχερειών της οικογένειά του και του απείθαρχου χαρακτήρα του Παπαδιαμάντη. Ενεγράφη στη Φιλοσοφική Σχολή από την οποία δεν αποφοίτησε, ενώ παράλληλα μελετούσε μόνος αγγλικά και γαλλικά, ώστε να μπορεί να βιοπορίζεται από τις μεταφράσεις του. Στην Αθήνα, γνωστή είναι η σχέση του με το εκκλησάκι του Αγ. Ελισαίου, όπου έψαλλε με τον Αλ. Μωραϊτίδη. Ξεκίνησε ως συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων, γρήγορα όμως πέρασε στο διήγημα, είδος που το ελάμπρυνε. Η βαθιά θρησκευτικότητα, η φυσιολατρία, τα έθιμα και οι καημοί των ταπεινών ανθρώπων χαρακτηρίζουν το έργο του. Η "Φόνισσα" αποτελεί ένα δυνατό ψυχογραφικό διήγημα, όπου διαφαίνεται η συντηρητική κοινωνία της εποχής μέσα από τη ζωή, τις σκέψεις και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις μιας γυναίκας, οδηγώντας τη σε αλλεπάλληλα εγκλήματα σε βάρος νεαρών γυναικών.