Η καθημερινή ζωή του Γιόσκα και των δικών του δε μοιάζει καθόλου με τη δική μας. Του Γιόσκα του αρέσει να φεύγει με την οικογένειά του και να ταξιδεύει στους δρόμους της Γαλλίας, μακριά από τις πόλεις. `Δεν είμαστε νομάδες`, λέει περήφανα η αδελφή του η Πάπρικα, `αλλά Τσιγγάνοι της φυλής των Ρομ`. Ο κόσμος όμως αλλάζει, εξελίσσεται· υπάρχουν αυτές οι εντυπωσιακές μηχανές, υπάρχει το σχολείο...
Ο Γιόσκα πρέπει να παραμείνει Τσιγγάνος και ταυτόχρονα να ζήσει όπως οι άλλοι. Είναι δυνατόν κάτι τέτοιο; Και το κυριότερο: θα μπορέσουν οι άλλοι να τον αποδεχτούν;
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
