Η χρήση των νέων τεχνολογιών στο χώρο της πολιτισμικής κληρονομιάς έχει πλέον σήμερα εδραιωθεί με αποτέλεσμα τη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας, η οποία προσδιορίζει με τη σειρά της τις σύγχρονες θεωρητικές συζητήσεις και προκαλεί για μια επανεξέταση κεντρικών ζητημάτων σχετικών με τις δυνατότητες διαχείρισης, εκπαίδευσης και επικοινωνίας των πολιτιστικών αγαθών. Από την άλλη πλευρά, οι τεχνολογικές και κοινωνικές εξελίξεις επηρεάζουν τους τρόπους με τους οποίους οι επισκέπτες (πραγματικοί και εικονικοί ή εξ αποστάσεως) έρχονται σε επαφή με τα πολιτιστικά αγαθά, επικοινωνούν σε έναν πολιτιστικό οργανισμό μεταξύ τους, αλλά και με το προσωπικό, με ειδικούς επιστήμονες και καλλιτέχνες, και βιώνουν την πολιτιστική εμπειρία. Φυσικά, η επιτυχημένη ένταξη των νέων τεχνολογιών σε έναν πολιτιστικό οργανισμό προϋποθέτει υποστήριξη από τη διοίκηση του, εκπαίδευση του προσωπικού, αλλά και προσεκτική εξέταση των δυνατοτήτων των διαφορετικών τεχνολογικών εργαλείων, έτσι ώστε να επιλεγεί αυτό που υπηρετεί πιο πιστά τους στόχους του οργανισμού και τις συγκεκριμένες ανάγκες ανά περίπτωση. Αυτά και άλλα ζητήματα αναπτύσσονται αναλυτικά στα άρθρα του συλλογικού αυτού τόμου. Παρουσιάζονται επιλεγμένα παραδείγματα αξιοποίησης των νέων τεχνολογιών από μουσεία και άλλους πολιτιστικούς οργανισμούς, ενώ παράλληλα αναπτύσσονται θεωρητικοί προβληματισμοί και ερωτηματικά για το μέλλον.
