ΕΠΙΘΥΜΙΑ
Η αγκαλιά της βροχής μουσκεύει τα δέντρα
αλλά δεν ξέρουμε όταν τ` αγγίζουμε
αν είναι δικοί τους χυμοί που ξεχείλισαν και τρέχουνε ή δικοί μας
Τ` αγκαλιάζουμε όμως κι εμείς προσδοκώντας
η υγρασία τους να περάσει στα χέρια μας
να ποτίσει και το δικό μας κορμί
κι από εκεί να κατέβει στα πόδια
και σαν τους μυθικούς θεούς
μαζί να ριζώσουμε στο χώμα.
