Η συνθήκη του Άμστερνταμ
Νέο πρότυπο ολοκλήρωσης ή σύμπτωμα απο-ολοκλήρωσης;
Κυκλοφορεί
ISBN: 978-960-310-240-3
Θεμέλιο, Αθήνα, 11/1998
Ελληνική, Νέα
€ 16.96 (περ. ΦΠΑ 6%)
Βιβλίο, Χαρτόδετο
21 x 14 εκ, 362 σελ.
Περιγραφή

Η μελέτη αυτή αποτυπώνει προσπάθεια συνολικής ανάλυσες και αξιολόγησης της νέας Συνθήκης του Άμστερνταμ, της διαπραγμάτευσης που οδήγησε στην κατάρτιση της, στα πλαίσια της Διακυβερνητικής Διάσκεψης 1996-1997, καθώς και των πιθανών συνεπειών της για τη μελλοντική πορεία και το πρότυπο οργάνωσης τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και της Ελλάδας. Επίσης επιχειρεί να διατυπώσει εναλλακτικές προτάσεις για την ερμηνεία της νέας Συνθήκης, λαμβάνοντας υπόψη νεότερες ερμηνευτικές προσεγγίσεις για τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, καθώς και τα νέα στοιχεία που η Συνθήκη συνεισφέρει στην ενοποιητική λογική. Τέλος εξετάζει, με προσπάθεια θεωρητικής σχηματοποίησης, το ρόλο της Ελλάδας στην αναθεωρητική διαδικασία και στη σύνταξη της νέας Συνθήκης. Ειδικότερα εξετάζονται οι νέες ρυθμίσεις της Συνθήκης για την εγκαθίδρυση `ενός χώρου ασφάλειας, δικαιοσύνης και ελευθερίας`, οι βασικές ενότητες για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων καθώς και οι ρυθμίσεις για το άσυλο, τη μετανάστευση και την ελεύθερη κυκλοφορία των προσώπων, την κατάργηση των διακρίσεων, την κοινοτικοποίηση του `κεκτημένου Schengen`. Εξετάζονται επίσης οι ρυθμίσεις για `την ενίσχυση του ρόλου του πολίτη` με ανάλυση των νέων διατάξεων για την απασχόληση, την κοινωνική πολιτική, την ενίσχυση των άλλων κοινών πολιτικών της Ένωσης, των αρχών της επικουρικότητας και διαφάνειας, τις νέες διατάξεις για την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας και τις ρυθμίσεις για την θεσμική εμπλαισίωση της ΚΕΠΠΑ, τις μεθόδου λήψης αποφάσεων, την κοινή άμυνα, τις εξωτερικές οικονομικές σχέσεις και τη νομική προσωπικότητα της Ένωσης. Ειδικό κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στην αναμόρφωση των θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ άλλο κεφάλαιο αφιερώνεται αποκλειστικά στην εξέταση των νέων ρυθμίσεων για την `ευελιξία-στενότερη συνεργασία`. Τέλος, ξεχωριστό κεφάλαιο αφιερώνεται στην `Συνθήκη του Άμστερνταμ και την Ελλάδα`, στο οποίο εξετάζονται αναλυτικά οι θέσεις και η στρατηγική της Ελλάδας στην αναθεωρητική διαδικασία, η συμβολή της στην εκπόνηση της νέας Συνθήκης, καθώς και οι αντιφάσεις και τα διλήμματα της ελληνικής ευρωπαϊκής πολιτικής.


[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]