Ένας τόμος σαν αυτόν που προλογίζουμε σήμερα θα ήταν αδιανόητο να είχε εκδοθεί πριν από τη πρόσφατη αλλαγή κλίματος των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που ακολούθησε τον πόλεμο του Κοσόβου, την απαρχή των επαφών των Υπουργών Εξωτερικών Παπανδρέου και Τζεμ, τους καταστροφικούς σεισμούς στην Τουρκία και την Ελλάδα, και τις αποφάσεις του Ελσίνκι. Ένα βιβλίο με τίτλο η «Αυριανή Τουρκία» που εμπεριέχει κεφάλαια γραμμένα από 12 Τούρκους, 12 Έλληνες και 6 εκπροσώπους της διανόησης τρίτων χωρών, αποτελεί από μόνο του ένα «μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης». (...) Αν ο αναγνώστης του τόμου αυτού σκεπάσει τα ονόματα των συγγραφέων και δυσκολευτεί να διακρίνει αν το κάθε κεφάλαιο γράφτηκε από Έλληνα, Τούρκο ή κάποιον τρίτο - τότε σημαίνει ότι η νοητική σύγκλιση αρχίζει να λειτουργεί και ότι η λογική του μηδενικού αθροίσματος θα αντικατασταθεί στο εγγύς μέλλον από στρατηγικές κοινού συμφέροντος, που συνεπάγονται πρωτίστως διαδικασίες συνεργασίας και ειρηνικής επίλυσης των διαφορών.

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]