Η παγκόσμια πολιτική, με κίνητρο τον εκσυγχρονισμό, διαμορφώνεται εκ νέου κατά μήκος των πολιτισμικών συνόρων. Λαοί και χώρες με παρόμοιους πολιτισμούς πλησιάζουν μεταξύ τους, ενώ όσοι ανήκουν σε διαφορετικούς πολιτισμούς απομακρύνονται. Οι συμμαχίες που ορίζονταν με βάση την ιδεολογία και τις υπερδυνάμεις παραχωρούν τη θέση τους σε συμμαχίες που ορίζονται με βάση τον πολιτισμό και την κουλτούρα. Τα πολιτικά σύνορα επαναπροσδιορίζονται, έτσι ώστε να συναντήσουν τα πολιτισμικά: εθνολογικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά. Οι πολιτιστικές κοινότητες αντικαθιστούν τους ψυχροπολεμικούς συνασπισμούς και οι συνοριακές γραμμές μεταξύ των πολιτισμών γίνονται το επίκεντρο των διαφωνιών στη διεθνή πολιτική.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
