Δεν με νοιάζει που η μάνα μου με καταράστηκε στη πιο δύσκολη στερνή της ώρα. Δεν με νοιάζει που πουλήθηκα στο διάβολο και που για μια στιγμή ευτυχίας καταδικάστηκα στην αιώνια αμαρτία!... Εκείνο που με πικραίνει και μου σπαράζει την καρδιά, είναι πως είμαι η σκλάβα του, η στιγματισμένη, κι ότι εγώ η ξεδιάντροπη αγαπώ τη ντροπή μου, ότι η καρδιά μου ευχαριστιέται με το να θυμάται το πόνο της, σαν αυτό να της δίνει χαρά και ευτυχία. Αυτό ακριβώς είναι ο καημός μου: ότι δεν μπορώ να νιώσω οργή για την προσβολή που μου έχει κάνει...
