(. . .) «Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ’ την ψυχή μας και το μεταφέρουν στο στερέωμα όπου αναβοσβήνει σα θλιμμένο πάλσαρ και το δρόμο δείχνει για τους ναυαγούς. . . Θα βρεθούμε ξανά σε μια γέννα κρυφή της Εξέλιξης. Ήχοι θα ‘μαστε; Φως; Ή οσμές που λυτές ξαναντάμωσαν; Του Ονείρου αστράφτοντας ταύτιση σαν κομήτες αυτόφωτοι θα ορίσουμε Σύμπαν καινούριο της Αγάπης το χάραμα. . .» (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]