Ποιες είναι οι βασικές δεξιότητες της σκέψης και της γλώσσας με τις οποίες είναι εφοδιασμένο το παιδί όταν αρχίζει το σχολείο; Γιατί η σχολική εμπειρία είναι τόσο δυσάρεστη για πολλά από τα παιδιά μας; Πώς θα μπορούσαμε να ήμασταν πιο αποτελεσματικοί παιδαγωγοί;
Στο βιβλίο «Η σκέψη των παιδιών» η Margaret Donaldson δείχνει ότι το κανονικό παιδί έρχεται στο σχολείο με πολύ καλά διαμορφωμένες ικανότητες για να σκέφτεται. Η σκέψη του όμως κατευθύνεται προς τα έξω, προς τον πραγματικό κόσμο. Είναι ενσωματωμένη στη ροή των γεγονότων που τη συνοδεύουν. Το παιδί μαθαίνει να σκέφτεται και να μιλά πριν αποκτήσει συνείδηση για τις γνωστικές και γλωσσικές του ικανότητες. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία στο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι η ανάπτυξη μιας νέας μορφής σκέψης. Το παιδί θα πρέπει να αποκτήσει επίγνωση της γλώσσας και της σκέψης και να τις απελευθερώσει από την ενσωμάτωση στα γεγονότα. Θα πρέπει να μάθει όχι μόνο να μιλά, αλλά να διαλέγει και να προγραμματίζει τι θα πει. Θα πρέπει να μάθει να στρέφει την προσοχή του προς τα μέσα, να εξετάζει τις νοητικές του πράξεις, να χειρίζεται τα σύμβολα. Η ανάπτυξη της αφαιρετικής σκέψης -που είναι τόσο ξένη από τον αυθόρμητο τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου μυαλού- δεν είναι εύκολο έργο για το παιδί. Το μέγεθος όμως της δυσκολίας του έργου αυτού δεν έχει γίνει αντιληπτό, με αποτέλεσμα να μην είμαστε ικανοί να συνηθίσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν νοητικό αυτοέλεγχο. Η Donaldson προτείνει ότι ο τρόπος διδασκαλίας της ανάγνωσης μπορεί να ενθαρρύνει την συνείδηση της γλώσσας και να βοηθήσει στην εξέλιξη των ειδών σκέψης που είναι απαραίτητες για τη λογική, τα μαθηματικά και τις επιστήμες.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]