«Επέστρεψα στο ίδιο σημείο,
ο ήλιος είχε πια δύσει,
έριξα το αγκίστρι και περίμενα.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει στον κόσμο
άλλη σιωπή πιο βαθιά από τη σιωπή του νερού.
Το ένιωσα την ώρα εκείνη
και δεν το λησμόνησα ποτέ».
Ένας σπουδαίος συγγραφέας θυμάται τα χρόνια που ήταν κι αυτός παιδί. Μόνο που οι αναμνήσεις μας, όταν ξέρουμε να τις διηγηθούμε ωραία, μοιάζουν με το καλύτερο παραμύθι που γράφτηκε ποτέ...
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
