. . .Όλα αυτά τα στοιχεία που ως τώρα παραθέσαμε, δεν συνθέτουν παρά ένα έργο που, πέρα από εξαιρετικό σύνολο έμπνευσης, μεγαλόπνοης σκέψης και συναισθήματος, αποτελεί ταυτοχρόνως και υπόδειγμα επίμονης επεξεργασίας και εξέλιξης, μέσα στην πορεία του. Μια πορεία που πέρασε με τυραννικά τραγική συνέπεια όλες τις ατραπούς της δημιουργίας, για να φτάσει στη μετά το 1972 τελική τροχιά της, στα ποιήματα των βιβλίων «Εγχειρίδιον ευθανασίας», «Βιολί για μονόχειρα», «Ανακάλυψη», «Ο τυφλός με τον λύχνο», «Νυχτερινός επισκέπτης», και να συνεχίσει με το θαυμάσιο εκείνο «Βιολέτες για μια εποχή», που νομίζω ότι αξίζει να θεωρηθεί ως ένα βιβλίο αντάξιο εκείνων της εποχής του καλώς εννοουμένου Γαλλικού ρομαντισμού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]