Στον κόσμο του μέλλοντος, οι ηθοποιοί έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ-ομοιώματά τους. Σκηνοθέτης και καθοδηγητής τους κατά τη διάρκεια της παράστασης, είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Τεχνικώς οι κούκλες-ρομπότ "ηθοποιοί" είναι τέλειοι, αλλά τους λείπει το συναίσθημα, όπως είναι φυσικό, η καλλιτεχνική πνοή, τους λείπει η συγκίνηση της δημιουργίας, στοιχεία που διαθέτει μόνο ο "ατελής" τεχνικά άνθρωπος - ηθοποιός. Έτσι, αυτός ο τελευταίος σε μια έκρηξη όχι μόνο καλλιτεχνικού πάθους, αλλά κυρίως ανθρωπισμού και υπαρξιακής δικαίωσης, ο πρώην ηθοποιός και νυν καθαριστής στο θέατρο, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις επανεμφάνισής του σ` ένα έργο στο οποίο κάποτε είχε θριαμβεύσει. Κι απ` τη στιγμή αυτή, μέχρι τη συμβολικά μεγαλειώδη έξοδό του απ` τη σκηνή, ο θεατής-αναγνώστης παρακολουθεί την αγωνιώδη πορεία του ανθρώπου-ηθοποιού που πάσχει προσπαθώντας να ολοκληρώσει τον εαυτό του και το έργο του, ερμηνεύοντας έτσι την ύπαρξή του.