(...) Θέλησα απλώς να καταγράψω - εφ’ όσον μου ζητήθηκε ο φτωχός οβολός μου - λίγα σχόλια για την ευαγγελική παραβολή (Λουκ. 15, 11-32), που φανερώνει την ανεξιχνίαστη αγάπη του ουρανίου πατρός και το πως ο άνθρωπος μπορεί να γίνει κοινωνός του πλούτου της χρηστότητός Του ή να αποκλεισθή απ’ αυτόν. Ή διαφορετικά: πως ένας άσωτος ταπεινούμενος σώζεται και πως ένας σκληροκάρδιος αυτοδικαιούμενος καταστρέφεται.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]