(. . .) Εδώ και χρόνια, ο Ανατόλι Σουχάνοφ προσανατολίζει τη σοβιετική τέχνη μακριά από τις διεφθαρμένες επιδράσεις της Δύσης, λογοκρίνει καλλιτέχνες και καταδικάζει κινήματα που υπηρετούν τον καπιταλισμό. Ως κριτικός τέχνης απέκτησε την αμέριστη αποδοχή των συντρόφων του, την ασφάλεια της θέσης ενός ανώτερου κρατικού υπαλλήλου και μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Ο Σουχάνοφ έχει ξεχάσει πως κάποτε ήταν ένας ταλαντούχος πρωτοποριακός ζωγράφος. Παλιότερα δημιουργούσε τέχνη, σήμερα τη λογοκρίνει. Καθώς η περεστρόικα αλλάζει τις αυστηρές δομές του Κρεμλίνου, ο τέλειος κόσμος του Σουχάνοφ κλονίζεται. Απωθημένες εικόνες και μνήμες έρχονται να ταράξουν τα θεμέλια της επιτυχημένης ζωής του. Παράξενα όνειρα εισβάλλουν στην πραγματικότητα και απειλούν να καταστρέψουν όσα κατέκτησε θυσιάζοντας τα νεανικά καλλιτεχνικά του οράματα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]