Το πρώτο κονσέρτο του νεαρού πιανίστα Αλεξέι Μπεργκ έχει ανακοινωθεί για τις 24 Μαΐου του 1941, σηματοδοτώντας το τέλος της παρατεταμένης απομόνωσης που είχε ζήσει η οικογένειά του στα χρόνια του τρόμου που προηγήθηκαν. Υπόσχεση λήθης και, συνάμα, μια προοπτική να γίνει διάσημος, ν’ αποκτήσει καινούριες γνωριμίες στους κόλπους της χρυσής νεολαίας της πρωτεύουσας. . . Μόνο που αυτό το κονσέρτο δε θα δοθεί ποτέ. Η ζωή του Αλεξέι θα παιχτεί πάνω σε μια εντελώς διαφορετική παρτιτούρα· αντί για νότες, η αγάπη χωρίς όνομα, η εξοικείωση με το θάνατο, αλλά και ο σεβασμός της αξιοπρέπειας των ηττημένων. Αυτό το «μυθιστόρημα-πεπρωμένο» είναι πάνω απ’ όλα ένα εγκώμιο στην αδάμαστη δύναμη του πνεύματος και στην εσωτερική αντίσταση του ανθρώπου. Είναι, επίσης, μια ιστορία γοητευτική, που παρακινεί τον αναγνώστη να τη διαβάσει ξανά και ξανά.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]