Η χήρα αριστοκράτισσα, με το πολυάριθμο υπηρετικό προσωπικό, που μοιάζει σαν δυο σταγόνες νερό με την τρομερή μητέρα του Τουργκένιεφ, είναι μια μυγιάγγιχτη όσο και αυταρχική γριά που αποφασίζει για τα πάντα, ακόμη και για τον ποιον θα παντρευτούν οι υπηρέτες της. Ο κωφάλαλος υπηρέτης της - η προσωποποίηση της τάξης των μουζίκων, που είναι κατάλληλη για να κάνει όλες τις δουλειές αλλά δεν έχει δυνατότητα λόγου - αγαπάει μια κοπέλα αλλά η κυρά του αποφασίζει να την παντρέψει με άλλον, και ύστερα αφοσιώνεται σε ένα μικρό θηλυκό σκυλάκι τη Μουμού. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]