Η μικρή Μιμή ζούσε στο ξακουστό χωριό των ποντικών. Ήταν, όμως, πάντα λυπημένη γιατί τα μεγάλα της αφτιά την εμπόδιζαν να χαρεί τα παιχνίδια, όπως όλα τα ποντίκια της ηλικίας της, αφού της δημιουργούσαν προβλήματα και όλοι την περιγελούσαν. Ως τη στιγμή που για καλή της τύχη θα συναντήσει τον πράσινο Βατραχούλη με τις μαύρες βούλες, που θα γίνει ο καλύτερός της φίλος και θα της αποδείξει πως δεν πρέπει να στεναχωριέται αλλά αντίθετα να χαίρεται γιατί με τα μεγάλα αφτιά που την έκαναν ξεχωριστή μπορούσε να κάνει πράγματα που τα άλλα ποντίκια ούτε που φαντάζονταν.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]