Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1851-1911)
Ένας από τους κορυφαίους διηγηματογράφους -κατά πολλούς ο κορυφαίος -της νεοελληνικής γραμματείας. Γεννήθηκε και πέθανε στη Σκιάθο, γιος του ιερέα παπα - Αδαμάντιου -απ` όπου και το επώνυμο του-, ξάδελφος εκ μητρός του Αλ. Μωραϊτίδη. Οι γυμνασιακές σπουδές του, που ολοκληρώνονται στον Πειραιά, παρουσιάζουν χρονικά χάσματα λόγω των οικονομικών δυσχερειών της οικογένειά του και του απείθαρχου χαρακτήρα του Παπαδιαμάντη. Ενεγράφη στη Φιλοσοφική Σχολή από την οποία δεν αποφοίτησε, ενώ παράλληλα μελετούσε μόνος αγγλικά και γαλλικά, ώστε να μπορεί να βιοπορίζεται από τις μεταφράσεις του. Στην Αθήνα, γνωστή είναι η σχέση του με το εκκλησάκι του Αγ. Ελισαίου, όπου έψαλλε με τον Αλ. Μωραϊτίδη. Ξεκίνησε ως συγγραφέας ιστορικών μυθιστορημάτων, γρήγορα όμως πέρασε στο διήγημα, είδος που το ελάμπρυνε. Η βαθιά θρησκευτικότητα, η φυσιολατρία, τα έθιμα και οι καημοί των ταπεινών ανθρώπων χαρακτηρίζουν το έργο του. Το πρωτόλειό του, "Η Μετανάστις", ερωτικό μυθιστόρημα με τραγική κατάληξη, διαδραματίζεται στη Μασσαλία και τη Σμύρνη του 1720. Βαθιά επηρεασμένος από τον ρομαντισμό, ο συγγραφέας τονίζει το φθαρτό και ανέφικτο του ανθρώπινου έρωτα, ενώ καταφάσκει στον θείο, όπου μόνον πεθαίνοντας παραδίδεται ο άνθρωπος.