Ο Ζοζέ Αντόνιο Μαρία Βαζ βρίσκει ένα βράδυ, πάνω στην έρημη σκηνή ενός θεάτρου, το πληγωμένο κορμάκι ενός δεκάχρονου παιδιού, του Νέλιο. Τον κρατάει κοντά του και τον φροντίζει. Κάθε νύχτα ξαγρυπνάει δίπλα του και ο Νέλιο του μιλάει για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Του μιλάει για μια γη καυτή και βασανισμένη που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε στον κόσμο, για ένα λαό που θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε πάνω στη γη. Αυτή είναι η ιστορία του Νέλιο, όπως τη διηγήθηκε στον Ζοζέ Αντόνιο τις εννέα νύχτες που έμεινε μαζί του.
