Η παρούσα έκδοση έγινε με αφορμή την έκθεση του Στέφανου Καμάρη `Η ιστορία του Κλήμεντ Τστατέλνικοφ`, στην γκαλερί, CheepArt, στην Αθήνα, τον Φεβρουάριο του 2012.

Ο Κλημέντ Τστατέλνικοφ γεννήθηκε ίο 1897 στη Μόσχα(;). Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε γι` αυτόν. Παντρεύτηκε κάποια Ναστάζια (άγνωστο το επώνυμο) και απέκτησε μαζί της μία κόρη, τη Σοφία. Τα ίχνη και των τριών όμως έχουν χαθεί και ο Τστατέλνικοφ, λογικά, πρέπει να έχει πεθάνει.
Παρ` όλα αυτά, πρόσφατα ανακαλύφθηκε βαθιά μέσα στο δάσος που κυκλώνει τη μικρή πόλη του Μίσκιν της περιφέρειας του Γιαροσλάβλ, ένα ημικατεστραμμένο κτίσμα, με ένα δωμάτιο αφιερωμένο σε αυτόν.
`Οι μηχανές ευχών`. Οι περισσότερες από αυτές χρονολογούνται κάπου μεταξύ 1926 και 1930 και φέρουν ένα μικρό κινητήρα, με τη βοήθεια του οποίου ένα έμβολο σπρώχνει μια διασκορπισμένη από κέρματα κλιμακωτή επιφάνεια. Η τέταρτη -και πιο εξελιγμένη μηχανή- λειτουργεί περισσότερο ως καταπέλτης. Στην τελευταία, ο κινητήρας έχει δώσει τη θέση του σε έναν αρουραίο, ή καλύτερα στον σκελετό του, καθώς η μηχανή αυτή κατασκευάστηκε από τον Κ.Τ. στο στρατόπεδο των νησιών Σολόφκι, όπου πιθανόν να μεταφέρθηκε λόγω των προαναφερθεισών κατασκευών.
Ένα άλλο έργο του Τστατέλνικοφ που έχει περιέλθει στα χέρια μας (μετά την αποφυλάκισή του) είναι μια αυτοπροσωπογραφία του (αυτοπροσωπογραφία μετά τα Σολόφκι) - ως πόρτα με πολλά μάτια. [...] Την ίδια ώρα, μυστηριώδης παραμένει ο ρόλος του Βιτάλι Μποζόφ - κάποτε φίλου του Τστατέλνικοφ-, δημιουργού της μηχανής έτοιμων ευχών, που βρίσκεται κι αυτή δίπλα στις άλλες. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]